Líður að árshátíð
Sæl veriði. Eru ekki allir hressir og vel gyrtir og allt það? Jújú, gott að heyra, gott að heyra.
Færslunum mínum hefur fækkað svo ógurlega upp á síðkastið að ég held að öll umferð á þessa síðu sé meira og minna úr sögunni. Eða er það kannski bara fínt? Nú get ég sagt klúr orð með hreinni samvisku, vitandi að ég einn muni hneykslast á þeim.
Árshátíðarvikan er gengin í garð. Framtíðin lofar gleðilegri viku. Casa var líka opnuð í dag. Og skítur á priki. Ég hef aldrei séð annað eins. Hún hefur verið skreytt hátt og lágt í anda Bandaríkjanna í tilefni árshátíðarinnar. Þemað er s.s. Bandaríkin og innihélt Casa m.a. McDonalds, Starbucks, forsetann, lífverði, dyraverði, ruðningskappa, klappstýrur, körfubolta, háhýsi, bíó, djass-bar, spilaborð, MR-ican Idol og kjörklefa með kjörseðlum sem höfðu aðeins einn frambjóðanda, Bush. Og allir töluðu auðvitað ensku.
Svo er auðvitað aðalgleðin á fimmtudaginn þegar árshátíðarballið sjálft verður haldið með pompi og prakt. Bekkurinn verður saman allan þann dag. Maður mætir nývaknaður í morgunpartí og endar sveittur og þreyttur í kolniðamyrkri einhvers staðar í Grafarholti. Og ég hlakka brjálæðislega til.
Eins og vanalega hef ég fest í einhverjum crappy flash-leik. Nýjasta bölin er Chuck. Einhver sá alhallærislegasti leikur sem ég hef rekist á á Netinu. Mér bregður þó fyrir á nokkrum stöðum í hæ skorunum, vafasamur heiður í meira lagi.
Bises.
<< Home