Sjoppuvitfirring
Þá er skólinn byrjaður aftur eftir frábært sumarfrí. Nú er maður kominn í hinn ágæta bekk 4. X og líst mér vel á hann. Svolítið skrítið að vera í fjórða bekk. Maður er ekki yngstur en heldur ekki elstur og ekki einu sinni að fara að verða elstur. Jébb, svona er þetta. Maður er bara enginn sérstakur. Ég held samt að það verði ennþá skemmtilegra í ár en í fyrra því nú hefur maður reynsluna og veit hvernig best er að spila úr sínum spilum, ef ég mætti orða það þannig. Mjög skemmtilegt svo að sjá alla busana og vita nákvæmlega hvernig þeim líður. Vita ekki í hvorn fótinn á að stíga.
Nú eru allsherjarframkvæmdir í gangi í Casa Nova (stærstu byggingu menntaskólans, sem er þó ekki Gamli skóli sem trónir yfir Lækjargötunni) og er því hluti hennar lokaður, m.a. Cösukjallari, okkur öllum til ama. Anyway, á föstudaginn í enskutíma þegar við vorum að hlusta á smásögu á spólu heyrist þetta allsvakalega brothljóð, eins og eitthvað gríðarþungt hafi fallið í jörðina, sem fær marga til að hrökkva við (ekki mig samt, ég geri ekki svoleiðis). Við brugðumst skjótt við, fórum út í glugga og sáum kranabíl alveg upp við húsið og dæld í steypuvegg sem stendur aðeins út úr því, rétt í tæka tíð til að sjá ókumannsfantinn bakka aftur inn í vegginn á sama stað á leið sinni um svæðið. Þessi maður virtist ekki hafa kynnt sér hutakið hliðarspeglar og það sem meira er fór þrjóturinn ekki einu sinni úr kranabílnum til að kanna ástandið heldur keyrði bara áfram inn á vinnusvæðið. Nokkrir bekkjarbræður mínir óskuðu eftir áfallahjálp en fengu ekki.
Það fór svo allsvakalega lítið fyrir helginni, hún bara hvarf. Vann alla helgina svo hún hefur viljað hefna sín á mér með því að vera alltof fljót að líða. Föstudagskvöldsvaktin var þó heldur betur afdrifarík. Þannig er mál með vexti að það var alveg óhemjumikið að
Ég fer afsíðis og hringi í eigandann og segi henni stöðu mála. Hún með sína eftirlitsmyndavélaskjái heima hjá sér lókeitar hann á skjánum og ég bið um ráðleggingar. Hún ákveður að það sé best að ég gefi ruddanum þennan bévítans bragðaref sem ég er ekkert alltof sáttur við. Var að vonast eftir einhverju meira eins og: "taktu bara allan ísinn af borðinu og segðu honum að drullast út og hótaðu annars að hringja á lögregluna." Jámm, ég var orðinn það pissed á manninum. Ég hélt aftur af mér og sagði honum að eigandinn hefði gefið grænt ljós á að hann fengi fyrsta ísinn frían. Ég dreg fjárhæðina frá og gef honum upp upphæðina. Þá gerist það sem ég botna alls ekkert í og fær mig endanlega til að trúa því að maðurinn sé alvarlega vanheill á geði. Eftir að hafa rétt mér kreditkortið verður hann brjálaðri og rauðari en nokkru sinni fyrr. Byrjar hann aftur með einhvern dónaskap um hvað þessi "búlla" sé ömurleg og ég líka. Þegar hann lýkur við að kvitta á posakvittunina stekkur hann upp skelfilega asnalega og grýtir henni í borðið sem hefði örugglega verið mjög fyndið ef ég væri ekki svona pirraður. Ég skil ekki enn af hverju hann tók þetta kast þegar ég var búinn að
Það eru nákvæmlega svona atvik sem fá mann til að missa trú á mannkynið.